De eerste meelezer stelt zich voor: Martin Pals

Martin_Pals_2013

Whoohoooo, de eerste meelezer stelt zich aan u voor! Ik ben heel benieuwd naar zijn feedback op deel 1 van Dubbelliefde 3.0! 

Mijn naam is Martin Pals, ik ben 52 (1961) en getrouwd met Maryse. Ik ben pas een jaar of vijf bewust genoeg om in te zien wat belangrijk is in een liefdesrelatie. Het heeft wel wat gekost om daar te komen. Ik heb alles fout gedaan wat ik fout had kunnen doen, ik heb me begraven in mijn werk (incl. burn-outs), me teruggetrokken uit de relatie en ik ben vreemd gegaan.

Wijzer geworden

Ik heb Maryse, mijn kinderen en mezelf erg veel pijn gedaan. Ik heb mijn geloofwaardigheid, integriteit en betrouwbaarheid volledig te grabbel gegooid. Het heeft jaren van heel veel pijn, strijd en hard werk gekost om onze relatie te redden en ver boven het oude niveau te brengen tot waar hij nu is. Een liefdevolle uitwisseling waarin mijn vrouw en ik open kunnen zijn over onszelf en we met liefde naar elkaar kunnen kijken. Natuurlijk maken we elkaar nog steeds razend, drukken we nog steeds op oeroude pijnlijke knoppen, en doen we elkaar geregeld pijn. Maar we kunnen daar nu met liefde en compassie mee omgaan. Met schade en schande een beetje wijzer geworden, zeg maar.

Sceptisch over polyamorie

Als man en als ex-vreemdganger die op zoek was naar sex, heb ik daarom een speciaal perspectief op het onderwerp van de boeken van Leonie. Ik ben echter ook een man die sceptisch is over het onderwerp polyamorie. Ik denk dat polyamorie (theoretisch) mogelijk is, als een bepaald niveau van gewaarwording en zelfreflectie bereikt is. Ik denk alleen dat er het gevaar is, en de realiteit, dat mensen, mannen, grijpen naar polyamorie uit behoeftigheid en vanuit het gevoel dat hun behoeftes niet door hun eigen partner vervuld kunnen worden. Ik vrees dat die basis leidt tot totale vernietiging van hun relatie(s) en henzelf omdat zoeken naar vervulling van de behoeftigheid ze het excuus geeft om niet in zichzelf te kijken naar welke beschadiging die behoeftigheid heeft veroorzaakt. Zolang die pijn niet de juiste aandacht heeft gehad zal niemand anders de behoefte kunnen vervullen.

Liefde zijn in plaats van behoeftigheid

Ik denk dat je misschien aan polyamorie kunt gaan denken vanuit een totaal gevoel van liefde, liefde zijn, in plaats van behoeftigheid. Een liefde waarin er plaats is voor één partner en mogelijk meer vanuit een totaal liefdevol gunnen, en een totale afwezigheid van jaloezie. Dat betekent dat zolang er in de eerste, oorspronkelijke relatie nog werk te doen is (en is dat niet altijd?) er geen ruimte is voor een ander. Als het belangrijkste wat een vrouw zoekt in een relatie met een man, zijn Aanwezigheid is (David Deida), hoe past daar dan een ander in?

Tegelijkertijd denk ik ook dat er wel iets in de klassieke, rigide, door de kerk ingegeven visie op relaties en huwelijk mag veranderen in de zin van het delen van liefde en vriendschap en dat de boeken van Leonie en inspanningen in de media dat helpen op gang te brengen.

Mijn beleving als man

Ik ben benieuwd hoe je de onderwerpen, vreemdgaan en polyamorie, als vrouw benadert, en wil ik als man mijn beleving aan jou meegeven. Zodat het boek voor vrouwen én mannen onweerstaanbaar, leerzaam én bestseller wordt.

Nu ga ik lezen.

Martin.

Comments

  1. Olivier van Oort says

    Dag Martin,
    Wat mooi, dat je het (en jezelf) zo benoemt. Ook ik heb de ervaring die je noemt. En ook ik heb grote twijfels over polyamorie. Voor mijn gevoel is het nog(?) een containerbegrip en hanteert iedereen het op zijn eigen manier.
    Er lopen vaak dingen door elkaar. Wat is de basis van mijn “houden van”, van mijn liefde voor iemand?
    Zolang je niet “klaar bent met jezelf” is er inderdaad het gevaar dat je polyamoureus bent vanuit gemis, vanuit tekort. En dan is maar de vraag of je tweede of zelfs derde “relatie” dat wel voor je gaat oplossen. Wat wil je voor iemand anders zijn? Wat wil je voor jezelf zijn?
    Mijn lief Ellen heeft het zo mooi benoemd: “Ik geloof wel in meervoudige liefde maar niet in meervoudig partnerschap”. En volgens mij heeft ze daar wel een kernpunt te pakken. Dit staat helemaal los van onze christelijk-culturele moraal van het hebben van één relatie.
    Het is natuurlijk aan ieder zelf om uit te zoeken wat partnerschap voor hem/haar inhoudt, maar kun je werkelijk levenspartner zijn van meer dan één mens? En voor het antwoord op die vraag moet je diep naar binnen. Ik hoop, dat het boek hierbij helpt.
    Succes met lezen, ik kan niet wachten tot het boek uitkomt.
    Groet, Olivier

Laat een antwoord achter aan Olivier van Oort Reactie annuleren

*