Vakantiespiegels als inspiratie

‘Je gaat je kind toch niet weggeven nog voordat het geboren is? Dat zou ik nooit doen. Het is jouw kindje!’ zegt de Vakantieman op het terras tegenover mij. De Franse ochtendzon schijnt op onze blote huid en we zitten relaxt aan een glaasje spa. Hij kijkt me aan terwijl ik zijn woorden tot me door laat dringen. Mijn ongeboren kind weggeven. Au! Herinneringen aan vorige levens boren zich spontaan op mijn netvlies. Hij heeft gelijk, besef ik meteen. Dit is mijn kind. Ik heb er jaren aan gewerkt en ziel en zaligheid in gestopt. Het is nu niet de bedoeling dat ik het weggeef of uitbesteed aan anderen. Ik mag het zelf op de wereld zetten. Volledig en in alle glorie.

Missie

De vorige dag had ik verslag gedaan aan de groep vakantiegangers waar ik mee aan tafel zat. Iedereen was nieuwsgierig naar wat ik schreef in mijn roman over de liefde. Mijn missie dat alle mensen compassie kunnen opbrengen voor zowel de vreemdganger, de vrouw die bedrogen wordt als de vrouw die zich in een relatie mengt, evenals de man met twee vrouwen en de vrouw die haar man een tweede liefde gunt, had hem geraakt. Het leidde tot een inspirerend vervolggesprek over het op de markt zetten van mijn boek. Soms heb je van die zegeningen. Dan komt er zomaar iemand op je pad die je precies de juiste spiegel voorhoudt. Die ervoor zorgt dat de boel weer gaat stromen. Je ongeboren kind weggeven, nee dat doe je niet!  

Wat een klus! 

Toegegeven, als je al jaren bezig bent met schrijven, wil je op een bepaald moment dat het klaar is. Het technisch herschrijven leek me een megaklus die ik net zo goed kon uitbesteden. Want ja, dat magische creatieve schrijfproces vind ik immers zo leuk en ik barst van de nieuwe ideeën voor boeken… Maar nu besef ik dat ik het zelf mag doen. Door de vakantie is de rust in mij wedergekeerd. Door het schrijven van de syllabus voor de opleiding tot relatiecoach heeft Dubbelliefde bijna een half jaar in de kast gelegen. Maar nu mag ik het er weer uithalen om het nieuwe energie te geven. Het mag de wereld in!

Technisch herschrijven is leuk!

Vorige week heb ik een begin gemaakt, samen met mijn schrijfcoach Yoeke Nagel. Het was echt ongelofelijk leuk om te doen: technisch herschrijven en redigeren. Hoe kun je de tekst nog spannender maken voor de lezer? Wat is dubbel en wat kan er uit? Het effect van het show, don’t tell principe werd me steeds meer duidelijk. Wow!

Ik schrijf leuk. Dat heb ik opnieuw ontdekt. Ook al weet ik hoe mijn roman afloopt, toch was ik direct geboeid door wat ik zelf jaren geleden geschreven heb en als ik bezig ben kan ik niet stoppen met lezen en redigeren. En oh wat moest ik lachen om wat er allemaal gebeurt in mijn roman! Help, gebeurt dit echt? Heb ik dat geschreven? Ja meid, dat heb jij gedaan. Jeetje. Nooit gedacht dat ik mezelf zo kon verrassen. Dat is dan de beloning van zo’n lange tijd niet er mee bezig zijn.

Volharden

Volharden is de moeilijkste fase van de creatiespiraal heb ik Marinus Knoope ooit eens horen zeggen. De komende tijd ga ik dus wekelijks een dag vrij plannen om te herschrijven. In de Vakantieman heb ik op zijn minst een mannelijke meelezer gevonden en daar ben ik blij mee…  Ik zit weer vol energie en inspiratie om Dubbelliefde 3.0 geboren te laten worden. Het wordt een Tweeling die alle aandacht verdient. Ik hou je op de hoogte!